Ufalme Wa Mazombi (Sehemu ya Tatu-03)

Ilipoishia

Tukaendelea kutembea huku tukiwa makini. Njiani tulikuta magari mengi yakiwa yametelekezwa, yakiwa yamejaa vumbi na yanaonyesha kwamba hayajatumika kwa muda mrefu. Ndani ya magari hayo kulikuwa na mizigo iliyoachwa, na baadhi ya milango ilikuwa wazi. Hali hiyo ilionyesha jinsi watu walivyokimbia kwa haraka wakati hali ilipoanza kuwa mbaya.

Ghafla, tukasikia milio ya sauti za mazombi ikitokea nyuma yetu…. 

Endelea 

SEHEMU YA TATU

Tulipogeuka, tuliona kundi kubwa sana la mazombi, zaidi ya mia mbili, wakitufuatilia kwa kasi.

“Tunakimbia sasa!” Isabella alisema kwa sauti yenye dharura. Bila kusubiri maelekezo zaidi, tukaanza kukimbia kuelekea lilipo gari lake. Miguu yangu ilianza kusikika kwa kishindo kwenye barabara iliyokuwa imejaa vumbi. Isabella alikuwa mbele yangu, akikimbia kwa kasi huku bastola ikiwa mkononi tayari kwa lolote.

Njiani, tulizidi kukutana na magari yaliyotelekezwa. Magari haya yalikuwa kikwazo kwetu, lakini tulihakikisha tunayakwepa kwa ustadi. Mazombi walikuwa wakizidi kupiga makelele, sauti zao za kutisha zikiwa kama jinamizi lililokuwa likitufukuza kwa karibu.

Hatimaye, baada ya dakika kadhaa za kukimbia bila kupumzika, tuliona gari lililokuwa limeegeshwa kando ya barabara. Lilikuwa gari la kijeshi, lenye mwonekano mzuri na lilikuwa imara vilivyo. Isabella akakimbilia kwenye mlango wa dereva na kufungua haraka.

“Ingia haraka!” aliniambia kwa sauti ya amri. Bila kupoteza muda, niliingia upande wa abiria, na kabla hata sijafunga mlango, Isabella tayari alikuwa amewasha injini. Gari likaanza kuondoka kwa kasi, likiacha kundi la mazombi likiwa nyuma yetu. Tulipumua kwa nguvu, tukijua kwamba tulikuwa tumeepuka kifo kwa mara nyingine tena.

Safari ya kuelekea Ngara bado ilikuwa ndefu, lakini tulijua kuwa angalau kwa sasa, tulikuwa salama zaidi, ingawaje sikufahamu hali ya huko tuelekeako ipoje.

Isabella akakimbilia kwenye mlango wa dereva na kufungua haraka.

“Ingia haraka!” aliniambia kwa sauti ya amri. Bila kupoteza muda, niliingia upande wa abiria, na kabla hata sijafunga mlango, Isabella tayari alikuwa amewasha injini. Gari likaanza kuondoka kwa kasi, likiacha kundi la mazombi likiwa nyuma yetu. Tulipumua kwa nguvu, tukijua kwamba tulikuwa tumeepuka kifo kwa mara nyingine tena.

Safari ya kuelekea Ngara bado ilikuwa ndefu, lakini tulijua kuwa angalau kwa sasa, tulikuwa salama zaidi, ingawaje sikufahamu hali ya huko tuelekeako ipoje.

Njiani tulianza kukutana na zombi mmoja mmoja waliokuwa wakizurura peke yao. Isabella hakuwa na muda wa kupoteza; mara moja alikuwa akiendesha gari lake kwa kasi na kuwagonga mazombi hao. Kila alipoona zombi mbele yetu, alihakikisha analigonga kwa nguvu mpaka likadondoka chini lifae.

“Hatuna muda wa kubishana nao,” alisema huku akiwa makini kuendesha gari. “Lazima tufike mjini kabla hali haijawa mbaya zaidi.”

Tulizidi kusonga mbele, tukitazama maangamizi yaliyokuwa yameachwa nyuma na virusi hivi vya mazombi. Isabella alikuwa dereva mzuri sana, akihakikisha tunakwepa hatari yoyote iliyojitokeza mbele yetu. Njia ilikuwa ndefu, lakini tulijipa moyo kwamba tumaini la kuishi bado lilikuwepo.

Safari ya Isabella na Bernard kuelekea Ngara

Gari lilipiga hatua za haraka barabarani, huku sauti ya injini ikisikika kwa mbali. Isabella hakuwa na muda wa kusimama wala kuwakwepa wale mazombi wachache waliokuwa wakijaribu kuvuka barabara mbele yao. Badala yake, aliwafuata moja kwa moja na kuwagonga kwa ustadi, miili yao ikitawanyika pembeni huku akiendelea kupasua njia.

“Unahakikisha vipi kama wote unaowagonga ni mazombi?” Bernard aliuliza huku akimtazama Isabella kwa macho yaliyojaa shaka kidogo.

Isabella alicheka kidogo, kicheko kizito chenye huzuni iliyofichika. “Bernard, nimeishi na hili kwa muda mrefu sana. Najua tofauti ya binadamu na mnyama huyu aliyepoteza utu wake. Na uzoefu huu si wa bahati mbaya… ni maisha yangu sasa,” alisema kwa sauti ya uchungu kidogo, huku macho yake yakibaki kwenye barabara.

“Hii inamaanisha nini?” Bernard aliuliza kwa shauku, akikodoa macho kama mtu anayetarajia kusikia hadithi ya ajabu.

Isabella alihema kwa nguvu kidogo, akikunja usukani na kuiacha barabara iliyokuwa ikienda Kabanga, akageukia njia inayoelekea Ngara. Hapo ndipo alianza kusimulia kwa sauti ya chini, lakini yenye nguvu ya maumivu yaliyotokana na kumbukumbu.

“Kisa cha Isabella: Vita Dhidi ya Mazombi”

“Miaka miwili iliyopita, nilikuwa nahudumu kama kapteni wa kikosi maalum cha uokoaji. Tulipokea oda ya kwenda Kagera kusaidia mkoa huo uliokuwa unakumbwa na tatizo la viumbe wa ajabu. Awali, hatukuelewa ni nini hasa kilikuwa kinaendelea. Taarifa zilizotufikia zilionekana kama sinema ya kutisha. Tulipofika Bukoba, hali ilikuwa tofauti kabisa.”

Alinyamaza kidogo, macho yake yakibaki barabarani, kisha akaendelea, “Tulikutana na binadamu waliokuwa wameshabadilika kabisa kuwa mavempaya – viumbe waliokuwa na kasi isiyo ya kawaida, nguvu kubwa, na njaa ya damu. Hali ile ilitufanya tujione wadogo mno, kama tulikuwa tumetumwa kwenye kifo.”

Bernard alimsikiliza kwa makini, akishindwa kujizuia kumuuliza, “Na mlifanya nini?”

“Tulichokifanya? Tulipambana, Bernard. Tulipambana kwa kila tulichokuwa nacho. Risasi zetu ziliwaathiri, lakini si mara zote. Ilikuwa lazima uwalenge kichwani – shabaha ndogo mno kwa viumbe wanaokimbia kwa kasi. Niliwaongoza watu wangu, tukijaribu kila mbinu. Lakini hali ilizidi kuwa mbaya tulipoelekezwa kuja Ngara baada ya kumaliza operesheni fupi Bukoba.”

Alipofika hapo, Isabella alikunja uso, macho yake yakiashiria hisia nzito. “Nilifurahi sana kusikia tunatakiwa kuja Ngara, kwa sababu huko ndiko familia yangu ilikuwa. Nilikuwa na matumaini ya kuwajua wako salama. Lakini tulipofika Ngara mjini, hali ilikuwa mbaya zaidi.”

Bernard alishusha pumzi ndefu, macho yake yakiwa hayajahamishwa kwake. “Kwa nini? Kilitokea nini?”

“Ngara ilikuwa imejaa hofu na mauti. Tulipokelewa na taarifa kuwa tatizo kubwa lilikuwa maeneo ya Rulenge, tukatumwa huko. Tulipoelekea Rulenge, tulikuta maangamizi makubwa. Vijiji vilikuwa vimejaa maiti. Binadamu walikuwa wameshajigeuza kuwa mavempaya, na waliokuwa hawajabadilika walikuwa wamejificha kama wanyama kwenye mapango au mashimo.”

Isabella alipumua kwa nguvu kidogo, akiendelea, “Tulipambana tena huko. Lakini… hatukuwa na nafasi ya kushinda. Mazombi walikuwa wengi mno. Tulikata tamaa, tukitafuta mahali pa kujificha. Watu wangu mmoja baada ya mwingine walikuwa wakifa – wengine wakiumwa na kugeuka mbele ya macho yetu. Ilikuwa huzuni ya aina yake. Mimi nikiwa kapteni, nilijaribu kuwaokoa watu wangu, lakini hali haikuniruhusu. Nilijikuta nikiwa peke yangu.”

Bernard alinyanyua uso na kuuliza kwa sauti ya kupapasa, “Na familia yako?”

Isabella alinyamaza ghafla. Kulikuwa na ukimya wa huzuni uliojaa maumivu. “Familia yangu…” alijibu kwa sauti ndogo, “Nilipofika kwao, nilikuta wamegeuka. Mama yangu, baba yangu, na wadogo zangu. Walikuwa mazombi. Huwezi kuelewa maumivu ya kulazimika kutoa uhai wa watu unaowapenda zaidi duniani.”

Maneno hayo yalikatisha pumzi ya Bernard. “Uliwafanyia nini?” aliuliza kwa sauti ya chini, kana kwamba alikuwa na hofu ya kujua jibu.

“Niliwalazimika kuwaua. Nisingeweza kuwaacha wateseke katika hali hiyo. Hii si maisha, Bernard. Huu ni mwisho wa ubinadamu. Hakuna msaada ulionifikia. Hakuna msaada kwa yeyote. Niliendelea kusaidia watu wengine, lakini njaa, hofu, na hali ya kupoteza matumaini iliwamaliza. Wale waliojaribu kutoka nje walirejea wakiwa mazombi. Mwisho wa yote, kila mmoja aliyewahi kuniamini alikufa.”

Isabella alikaza meno na kusema, “Kwa hivyo, unaponiuliza kwa nini naweza kuwatambua mazombi, ni kwa sababu nimeyaona haya yote kwa macho yangu, na nimeyapitia kwa moyo wangu.”

Mwandamizi Wakati wa Simulizi

Wakati Isabella akiendelea na mazungumzo hayo, ghafla waliona mazombi wachache wakijaribu kuvuka barabara mbele yao. Bila kupoteza muda, Isabella aliwashughulikia kwa kuwagonga moja kwa moja. Bernard aligundua kuwa mwanamke huyu alikuwa si wa kawaida. Alikuwa shujaa aliyebeba maumivu mengi moyoni lakini bado alikuwa tayari kupambana ili kuhakikisha watu wachache wanaosalia wanaendelea kuishi.

Safari yao ilizidi kusonga mbele kuelekea Ngara, huku Isabella akijaribu kuonesha Bernard jinsi ya kupambana na hali hii ya kutisha. Lakini Bernard alijua kuwa Isabella alikuwa shujaa wa kweli, aliyebeba mzigo wa kupoteza kila kitu, lakini bado aliendelea kupigania kile kilichosalia cha maisha yake.

SOMA RIWAYA YA FUNGATE KWA KUBONYEZA HAPA 

SOMA RIWAYA YA NILIPANGA NYUMBA MOJA NA MAJINI 

SOMA RIWAYA YA GORYANAH HAPA 

SOMA KISASI CHANGU HAPA  

SOMA RIWAYA YA MSALA HAPA

JIUNGE NIPO KIJIWENI Kwa Kubonyeza Hapa 

Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx Ufalme wa mazombi xx